มองย้อนกลับไปสมัยที่เราเล่นดนตรี เราก็เล่นกับกีตาร์พัง ๆ โดยที่ไม่ได้รู้สึกว่ามีปัญหา ไปเล่นประกวดแล้ววงตกรอบตลอด เราก็ไม่รู้สึกอะไร หรือไปทำเพลงยื่นค่ายไม่มีใครสนใจ เราก็สนุก มันคือความสุข 

จนวันที่น้อง ๆ มาบอกว่า “พี่ ออกมาหน่อยดิ ออกมาด้วยกัน” เผอิญมีแว่นตาสโนว์บอร์ดตั้งอยู่ตรงนั้น เราออกไปก็ได้แต่ขอใส่อันนี้ เลยกลายเป็นภาพจำ ซึ่งเราก็ไม่ได้บอกว่ามันไม่ดี แต่เรียกว่าความคึกคะนองแล้วกัน (หัวเราะ)

(หัวเราะ) ซึ่งผมก็เป็น แล้วผมก็ยินดีที่ตัวเองไม่ได้หยุดแค่ตรงนั้น 

ไม่ว่าโลกนี้จะโหดร้ายแค่ไหน แมวทำให้รู้สึกว่าชีวิตมันไม่ได้แย่เกินไป 

รายละเอียด : à¸‚ายส่งวิกผม วิกผมเด็ก วิกผมยาว วิกผมสั้น แฮร์พีช วิกผมผู้ชาย

แต่เพราะความจำเป็นนะ เหมือนเราเรียนรู้ตอนไปอยู่เมืองนอกว่า เมื่อใดที่คุณบอกว่าคุณเปลี่ยนหม้อน้ำรถไม่เป็น แต่คุณต้องเปลี่ยนให้ได้ คุณก็จะเปลี่ยนได้ มาวันที่เราเป็นศิลปิน ตอนแรก ๆ เขียนออกมาก็ยังห่วยอยู่ แต่วันหนึ่งที่คุณบอกว่า คุณจำเป็นต้องเขียนให้ได้ ไม่งั้นคุณก็ต้องเปลี่ยนไปทำอาชีพอื่น เพราะในสถานการณ์ของผมคือ ร้องเพลงก็ไม่ได้ดี หน้าตาก็ไม่ได้ดี หรือเป็นมือกีตาร์ก็อาจจะรอดอยู่นะ (เปรี้ยง!

การไปเรียนปริญญาโทที่อเมริกาส่งผลอะไรกับชีวิตคุณบ้าง

วันหนึ่งผมก็เลยตัดสินใจว่า เราต้องเดินเข้าไปคุยกับรุ่นพี่ผู้หญิงคนนี้ให้ได้ ไม่ได้ไปจีบนะ แค่คิดว่าทำไมเราต้องกลัวขนาดนั้น 

เปิดร้านออนไลน์ “ขายสินค้าดูแลเส้นผม” ผลิตภัณฑ์บำรุงผม ยอดนิยมขายดีในอเมซอน

ตอนเป็นเด็กหญิงคิดว่าถ้ามีพลังวิเศษไม่ได้ก็ขอเขียน ถ้าเขียนไม่ได้ก็ขอร้องเพลง ปัจจุบันเป็นนางสาวนักฝึกฝนตนเองให้ไวต่อความจริงใจ เพราะดันไปแอบชอบพลังวิเศษชนิดนี้ในตัวคน

ส่วนตอนไปเรียนปริญญาโท มันเป็นการสู้ชีวิต คือเราต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเอง ทำงานหาเงิน เรียนไปด้วย ร้านขายผมจริง ทำหลาย ๆ อย่างที่เราไม่เคยทำตอนอยู่เมืองไทย สมมติรถที่บ้านเสียเราก็จะไปเข้าศูนย์ แต่อยู่ที่อเมริกาทุกอย่างแพง ดังนั้น สิ่งไหนที่เราพอจะเรียนรู้ได้ ก็จะลองทำมันเอง ซ่อมรถเองบ้าง ทำอาหารกินเอง

เริ่มคิดว่าเราจะทำสิ่งนี้ไปอีกแค่ไหน เราอาจจะยังเล่นอยู่ แต่สุดท้ายคุณก็จะเป็นคนแก่ ๆ หนึ่งคนที่ไม่มีใครจำได้ ไม่ว่าคุณจะอาชีพอะไร ยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ตาม มันแค่อีกนานแค่ไหนมากกว่า ซึ่งเรารู้ข้อนี้ดี 

รายละเอียด : à¸‚ายส่งวิกผม วิกผมเกาหลี วิกผมปลอม แฮร์พีช วิกผมแท้ราคาถูก

จากเด็กที่คิดว่าตัวเองแปลกประหลาด รู้สึกยังไงกับการเติบโตมามีอัลบั้มแรกเป็นของตัวเอง